Mr Emilija Durutović je članica Savjeta Udruženja pravnika Crne Gore i penzionisani sudija Vrhovnog suda Crne Gore.

 

Rođena je 27.12.1939.g. u Bosiljgradu (Srbija). Osnovnu školu i Gimnaziju završila je u Prištini sa odličnim uspjehom. Diplomirala je na Pravnom fakultetu u Beogradu 1962.g. sa prosječnom ocjenom 9,28. Stupanjem u brak i dolaskom u Crnu Goru, početkom 1963.g., upis postdiplomskih studija na istom fakultetu morao je biti prolongiran na neodređeno vrijeme zavisno od mogućnosti preusmjerenja sa obavljanjem sudijske funkcije. Pravosudni ispit položila je 1967.g. stičući radno iskustvo van sudstva (RTCG i Investiciona banka Titograd)

 

Za sudiju Opštinskog suda u Titogradu izabrana je 1970.g., a Okružnog suda 1975.g. Za sudiju Vrhovnog suda Crne Gore imenovana je 1982.g. i to kao prva žena sudija tog suda. Tu funkciju obavljala je dvadeset godina sve do penzionisanja, zaključno sa 2002.g. Reaktivirana je za sudiju Suda Državne zajednice Srbija i Crne Gora u 2003.g. Želju da i formalno stekne akademsko zvanje magistra pravnih nauka i unaprijedi svoj obrazovni nivo ostvarila je takođe u 1982.g., kada je na Pravnom fakultetu u Beogradu odbranila magistarski rad iz građansko-pravne oblasti-Ugovorno pravo i garancija za ispravno funkcionisanje stvari.

 

U Opštinskom i Okružnom sudu bavila se isključivo građanskim pravom. U Vrhovnom sudu primat je imalo privredno pravo, koje je uključivalo niz potpuno novih specijalističkih znanja. Kao logična u tim uslovima nametnula se potreba formiranja Centra za edukaciju sudija. Odaziv i interesovanje sudija bilo je veoma izraženo. Izbor referata i izvjestilaca,  odnosno uredništvo, preuzela je sudija Durutović. Kao obrađivače angažovala je najistaknutije sudije u Crnoj Gori, sa tim što se angažovala i u izboru obrađivača iz redova eminentnih pravnika koji su se afirmisali kao istaknuti stručnjaci iz oblasti građanskog i privrednog prava. Jedna od prednosti bila je i napuštanje prakse da se u primjeni novih propisa i pravnih instituta oklijeva ili zastaje sa radom na predmetima dok se ne publikuje i postane pristupačna praksa sudova van Crne Gore kao utemeljenija.

 

Kao priznanje za nastojanja da pruži što veći i uspješniji doprinos osavremenjavanju i unapređenju pravosudnog sistema u Crnoj Gori uslijedio je tronedjeljni studijski boravak u SAD-u.

 

Bila je i član radnih grupa koje je formiralo Ministarstvo pravde, kao i Vlada Crne Gore u oblasti građanskog i privrednog prava, uključujući i procesno pravo (izvršni i parnični postupak).

 

Učestvovala je i na debatnim raspravama organizovanim u Srbiji iz istih oblasti.

 

Autor je preko desetak članaka objavljenih u uglednim časopisima, od kojih su neki preuzeti i objavljeni i u tematskim publikacijama, kao i citirani zbog aktuelnosti obrađene teme.

 

Bila je redovni učesnik proširenih sjednica Saveznog Vrhovnog suda do izmjene njegove nadležnosti.

 

Efikasnost sudova i brojni aspekti jačanja te efikasnosti uvijek su joj bili u prvom planu, uz ostala načela vezana za sudijsku djelatnost. Jedna od njenih zapaženijih radnih karakteristika bila je ekspeditivnost u radu na starijim i kompleksnijim preuzetim predmetima i blagovremena i brza izrada presuda.